maandag 30 mei 2016

Weekmenu en aan de slag!

Zat van de negatieve schijt, ga ik lekker aan het werk deze week. Ik zal er voor oppassen dat ik niet te hard van stapel loop. Want vermoeidheid triggert paniek en angst aanvallen, ik denk dat ik nu wel een middeltje heb ontdekt wat me wat rustiger maakt. Ik gebruik nu Passiflora complex van Dr Vogel en dat helpt wel heb ik het idee. Ons huis heeft in het voorjaar nogal een stof opgespaard. Ik begon natuurlijk met griep en dergelijke. Afgelopen weken heb ik echt het hoognodige gedaan, en dat valt ook wel te zien. Er liggen hopen stof en door het hele huis liggen lego en autotjes of dino's.
Zaterdagmiddag heb ik met mijn moeder in de tuin gewerkt. We hebben gesnoeid en gewied. Ik probeer iedere dag in plaats van een stuk te wandelen een stuk in de tuin te werken. Ik heb nu meer een beeld van hoe ik de voortuin wil hebben dus dan werkt het ook wat makkelijker en sneller.

Vandaag nog een lastige missie, we krijgen te horen of onze jongste zijn tijdelijke in een vaste beschikking wordt omgezet. Dat wil zeggen, of hij wel of niet definitief toegelaten wordt op de speciale basis school. Ik moet over een uurtje met de bus, en zal er een winkelsessie aan vast plakken. De jongste is zo gegroeid dat hij echt nieuwe broeken nodig heeft.
Ook veel van zijn ondergoed is versleten, ik ben dan in de stad dus ik probeer er even een winkelkwartiertje aan te plakken, als ik me goed voel. Zoals je leest probeer ik wel alles gewoon te doen. Ik merk dat het mij het meeste helpt om rust en activiteit af te wisselen. En moeilijke situaties niet uit de weg te gaan, maar aan te grijpen als een leermoment om de angsten en de hyperventilatie de baas te worden.

Voor nu maak ik een weekmenu:

Maandag: Gehaktballen/ wortelen/sla opgebakken aardappelen
Dinsdag: Macaroni uit de vriezer en salade voor de dames
Woensdag: chili con carne
Donderdag: aardappelen/ groente moet ik nog halen bij de boer zal wel bloemkool worden of andijvie)
vrijdag: Nassi met kipfilet en vega wokreepjes
zaterdag: Friet
zondag: soep en wat overgebleven vlees en vegaburger


Ik heb mijn huishoudboekje al een aantal weken niet ingevuld en ik heb een terug actie gemist. Wel aangemeld maar de streepjescode en de bon niet opgestuurd. Ik ben zo niet scherp de laatste tijd. Het feit dat ik daar nu wel weer op ga letten daaruit blijkt al dat het beter gaat.

Fijne week blogvrienden! jullie nog belangrijke dingen?

zaterdag 28 mei 2016

de uitslag

Langzaam gaat het wat beter met me, ik ben er nog lang niet. Maar de voortdurende pijn in mijn schouders en nek en spierpijn deden mij negatieve gedachtes krijgen over dat het nooit weer over zal gaan. De hele week was ik in spanning natuurlijk over de bloeduitslag. Je weet het maar nooit.
De dr belde mij gisteren met de uitslag en alles bleek goed te zijn behalve mijn leverwaarden waren niet helemaal goed het was wel binnen de marges van wat mag. In combinatie met mijn toch wat hogere ontstekingswaarden dacht hij dat het door mijn griep kwam. Aan het einde van het jaar moet ik weer terug komen om bloed te prikken. Mijn bloeddruk is ook nog wat hoog maar trekt weer bij als ik me rustiger voel. En dat doet het ook.
Ik kan me dus nu concentreren op dat ik lichamelijk gezond ben maar dat ik weer in balans moet komen. 13 juni is mijn afspraak met de transpersoonlijk therapeut.
Ik hoop dat ik de goede weg ben ingeslagen en dat de vervelende hoofdpijn weer overgaat. Want eerder had ik daar niet veel last van. Maar nu al een aantal dagen. Ik neem er zelfs paracetamol er voor. Lekker buiten zijn is ontspannend dus dat ga ik maar weer doen ;-)

woensdag 25 mei 2016

Hoe gaat dat paniek/angst/hyper aanvallen?

Het zweet breekt me van alle kanten uit, ik sta met mijn zoontje in de supermarkt op zaterdagmiddag.
We staan hier omdat hij zo zeurderig was en ik heb beloofd had dat hij Tony's mocht uitzoeken.
Man was in bed gegaan nadat hij een nacht had doorgehaald op zijn werk, hij was uitonderhandeld en komende week zouden we de papieren tekenen om ons bedrijf over te laten gaan in een ander groter bedrijf.  S avonds gingen we om dat te vieren uiteten, dat kon er wel af vonden wij en dus besloot de man het die zaterdagavond de daad bij het woord te voegen. De oudsten legden de jongste in bed, maar eerst met een Tony's voor de tv dus.

Het zweet brak me uit, ik werd duizelig, had pijn op de borst, suste zoontje en dacht dat ik een beroerte door ging maken midden in het gangpad van onze dorps supermarkt. We pakten Tony, onze zoon begon tegen een bekende vakkenvuller, dat jongens zoveel beter zijn dan meisjes en dat hij een superheld was met dino kwaliteiten, zoals daar zijn het aas verslinden met huid en haar. Ik trok hem mee naar de kassa, mijn ademhaling piepte en ik raakte enorm in paniek de dame voor mij duurde lang met betalen en ik zag mijn witte evenbeeld in de enorme spiegel boven de kassa.
Mijn zoontje sprong, kroop onder de lopende band, pakte de sportlife uit de zuilen bij de kassa, speelde met het ijzeren hekje onder de lopende band. Ik ging dood.
Ik wilde schreeuwen, huilen, roepen om 112, maar ik stond hier met mijn zoontje die ik hoe dan ook ergens naar toe moest brengen. Ik tolde mijn hart maakte overuren mijn bloed steeg naar hoge hoogten mijn keel zat dicht.
Een duivel trok langzaam de riem strakker om mijn nek en hij stak de fik in mijn stabiele ik, de cassiere scande de Tony's en ik gaf haar geld ik bibberde kreeg wisselgeld, trok mijn zoon naar buiten. De riem ging iets losser om mijn nek maar ik had mijn ademhaling helemaal niet onder controle, ik bibberde. Gaf mijn zoon de Tonys die ervan begon te eten en ging fietsen, heel snel fietsen, ik fietste en fietste en kreeg mijn ademhaling iets onder controle. Mijn longen explodeerden en mijn hart ging tekeer. Door het fietsen kwam mijn ademhaling weer terug, en eenmaal thuis begon alles weer enigszins normaal te worden. Ik had nog steeds spierpijn bij mijn longen en in mijn rug. Maar uiteindelijk was ik na een uur weer de oude en ben savonds gewoon uit eten geweest.

In april had ik van al mijn spieren in mijn lijf last en dacht dus dat ik griep had, het busje van mijn zoontje zou komen en ik moest er klaar voor zijn om hem eruit te halen, dat ben ik altijd en god weet hoe belangrijk dezelfde structuren voor mijn zoontje zijn. Ik begon te zweten, werd onrustig en begon ontzettend in paniek te raken, ik slikte valeriaan en een paracetamol die ik uit spuugde. Mijn hart ging als een bezetene de strop om mijn nek werd aan getrokken. Dat touw om die nek blijft zitten. De dokter diagnosticeerde griep. Maar vond me angstig overkomen.


Bijna twee maanden later, zit ik huilend bij de huisarts, want de paniekaanvallen kon ik goed onder controle krijgen tevens de hyperventilatie. Maar waar komt die lijst met lichamelijke klachten vandaan. Ik kon alles wel herleiden, het was teveel anderen en te weinig ik. '
Maar die lichamelijke klachten. Overspannen zei de dokter daar komt een hele lijst met lichamelijke klachten vandaan. Hij onderzocht mij en liet de assistentes bloedprikken.
Mijn lieve kraamverzorgster van de jongste stelde me gerust. Je mag pas bellen, na twee dagen voor de uitslag, maar als er echt wat ernstig is hoor je het de volgende dag wel. Dus hoefde ik me een dag minder echt zorgen te maken. Morgenochtend weet ik het. De dokter verwacht er niet veel van.


Wordt vervolgd.


donderdag 12 mei 2016

Stukje bij beetje

Met veel rust klim ik rustig aan het dalletje uit. Als ik veel rust neem dan heb ik niet meer het gevoel dat er een buldozer over me heen is gereden. En als ik geen spanning heb voel ik me ook niet zenuwachtig. Vanochtend deed ik de was en boende ik een koelkast. Zometeen de kleine koelkast na de pauze  en dan vertrek ik naar de eerste verdieping om de stofzuiger door twee kamers te halen. Dan weer even rusten en voorbereidingen treffen voor het avondeten. We eten nassi. Morgenavond gaan we weg naar een huisje in Brabant, de groten kunnen zelf hun tassen pakken, ik hoef twee dagen niet te koken en ik gris wel wat koffie, thee en beleg mee. Rustig aan en consuminderen gaat niet altijd samen, want van grissen komt nogal eens vergissen;-) Volgende week dinsdag is de jongste nog vrij, maar op woensdag en donderdag kan ik dan weer wat werken en zo hoop ik alles weer rustig in orde te krijgen. Voor de zomervakantie begint wil ik alle kamers nog even door, alhoewel alles aardig op orde is, behalve dan de speelgoedkast en de voorraadkast, maar dat is een never ending story. Op woensdagmiddag heeft onze jongste vrij en komt om kwart over 1 thuis met de taxi. Ik had brood gesmeerd en flesjes water gemaakt want we gingen nat de camping in de buurt die je vrij mag betreden. Daar is een strandje gemaakt en staan allemaal mooie speeltoestellen. Ik kon dat eerst nooit geloven dat je daar gratis naar toe mocht want voor dagrecreatie moet je meestal betalen. Ons zoontje heeft moeite om contact te maken maar er was een oud klasgenoot en hij was de hele middag lekker aan het spelen met iedereen, en soms in zijn eigen wereldje maar het ging echt goed en ik hoefde niet te helpen of te begeleiden omdat het zoals ik zei, allemaal vanzelf ging. Bovendien vertelde mijn zoontje gisteren dat hij had geoefend in groep 3 en op het grote plein mocht spelen! Hij heeft nog steeds een tijdelijke beschikking voor het speciaal basis onderwijs, maar met de drie wekelijkse evaluaties krijg ik tot nu toe ook positief nieuws. Het mooiste was, dat hij opgetogen vertelde dat hij zijn naam had geschreven!

Wat ik nog steeds wilde schrijven, ik ga moet veel naar Sneek met het OV en omdat het iets in de prijs scheelt ga ik zo nu en dan met de bus. Ik moet dan overstappen in Bolsward of in een ander dorp maar het is prima reizen. De laatste jaren reisde ik meestal met de trein, maar in mijn verkeringstijd veel met de bus. Er is natuurlijk veel veranderd in de loop der jaren zo heb je eigenlijk geen contact meer met de chauffeur omdat je de ov chip moet inchecken. Wat
Mij dus opvalt is dat iedereen hartstikke aardig is tegen de chauffeur! Bij binnenkomst groet iedereen de chaufdeur en bij uitchecken meestal in het midden van de bus roept iedereen bedankt! Naar de chauffeur, ik ben er echt op gaan letten en het maakt niet uit hoofddoek/ jong/ oud/ en puber iedereen roept naar de chauffeur. Dat was pakwegtwintig  jaar geleden wel anders. Ik heb mijn pubers die iedere schooldag twee keer een uur bussen gevraagd of hun dat ook opgevallen is, waarop mijn zoon zei " nee dat hoort er gewoon bij dat is bus etiquette😉



maandag 9 mei 2016

te veel......

Waar blijf je nou? Hier ben ik weer, nadat ik een enorme griep heb gehad kreeg ik eindelijk tijdens de griep angstaanvallen die mijn bloeddruk deden stijgen. Gelukkig herkende ik uiteindelijk de overspannenheid en heb pas op de plaats genomen. Dat was niet makkelijk met alle kinderen thuis, en ik ben zo vaak keihard tegen een grens aangelopen. De overspannenheid kwam voornamelijk ook tot uiting in lichamelijke klachten. Hoofdpijn, pijn op de borst hartkloppingen, nu alleen nog een enorme pijnlijke nek en schouders. Dat alles op was bleek wel weer toen ik afgelopen vrijdag wéér keelpijn had. We hebben ook wel het een en ander meegemaakt vorig jaar en alleen opruimen bleek dus niet genoeg om zoiets te verwerken.
De angstaanvallen zijn over, ook omdat ik toch heb getracht om enigszins de prikkels wel op te zoeken en niet te vermijden. Ik mediteer iedere dag, wandel en fiets heel erg veel. En ben inmiddels zomaar tien kilo kwijt. Van het weekend gaan we een weekendje weg met het hele gezin, naar een huisje. Onze oudste gaat ook mee, die niet meer met ons op vakantie gaat. Ik doe rustig an. En kijk naar de dingen die ik moet gaan veranderen. Daar schrijf ik later meer over.
Voor nu was het helend om gisteren in een ijskoud meer te zwemmen in mijn ondergoed, wat voel je dan dat je springlevend bent! Een mens met een sterk lijf met een hart erin.
Het was een openbaring.

Vandaag ben ik rustig aan begonnen de rotzooi op te ruimen. Onze middelste was ook nog thuis met keelpijn maar lag rustig op de bank. Ik heb alle was gewassen en gedroogd aan de drooglijn en alweer bijna alles weg gevouwen. Ik heb gezogen en schoongemaakt, en ik had er echt zin in ook.
S middags gelegen en gemediteerd. Het eten staat nu op, penen van de tuin alhier winterpenen en karbonades. Maar niet voor mij (het vlees dan), ik eet al een maand geen vlees meer en drink al een tijd geen koffie meer tegen de hartkloppingen die nu dus ook weg zijn
Het is te hopen dat mijn andere lichamelijke klachten ook al sneeuw voor de zon verdwijnen.

Ben jij weleens overspannen geweest? En had je ook lichamelijke klachten?